3D Printing | Πώς τελειοποιούμε τα μοντέλα μας με σκοπό να τα πουλήσουμε;

Το 3D Printing είναι μία εξαιρετική τεχνολογία με την οποία μπορούμε να μετατρέψουμε σε πραγματικά αντικείμενα όλα όσα φανταζόμαστε στο μυαλό μας. Είναι σαν ένα μικρό εργοστάσιο μέσα στο σπίτι, το οποίο μας δίνει τη δυνατότητα να το εκμεταλλευτούμε ακόμη και επαγγελματικά, πουλώντας τα μοντέλα μας! Πριν από την πώληση όμως πρέπει να προηγηθεί το "φινίρισμα" και σήμερα θα δούμε πώς γίνεται αυτό.

Οι σημερινοί συμβατικοί εκτυπωτές (FDM) δημιουργούν τα αντικείμενα αποθέτοντας στρώσεις πλαστικού τη μία πάνω στην άλλη. Οι στρώσεις αυτές ακόμη και στην καλύτερη δυνατή ποιότητα είναι εμφανείς και έτσι τα μοντέλα του εκτυπωτή δε συγκρίνονται με την τελειότητα που προσφέρουν τα μηχανήματα μιας πραγματικής γραμμής παραγωγής. Αν θέλουμε λοιπόν να κάνουμε το 3D Printing επάγγελμα, πρέπει να μάθουμε πώς να διορθώνουμε αυτές τις ατέλειες, κάτι που γίνεται με τη διαδικασία της λείανσης και πώς να ολοκληρώνουμε το μοντέλο μας βάφοντάς το.

Πρώτη φάση: Γέμισμα κενών (gap filling)

Μόλις το μοντέλο μας βγει από τον εκτυπωτή και το περιεργαστούμε από όλες τις πλευρές, υπάρχει το ενδεχόμενο να δούμε κενά σε σημεία που κανονικά δε θα έπρεπε να υπάρχουν. Αυτό οφείλεται στο χαμηλό ποσοστό "γεμίσματος" (infill) ή σε κάποια κακή ρύθμιση του εκτυπωτή. Για να διορθώσουμε αυτά τα κενά, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε έναν εκτυπωτή χειρός (3D Pen) σαν κι αυτόν.

Με το 3D Pen μπορούμε να επικεντρωθούμε στα σημεία που θέλουμε για να κάνουμε διορθώσεις και να τα γεμίσουμε με πλαστικό. Ο λόγος που επιλέγουμε αυτή τη μέθοδο είναι γιατί δε θέλουμε να τυπώσουμε ξανά κάποια μεγάλα αντικείμενα, στα οποία ξοδέψαμε πολύ χρόνο και πλαστικό, μόνο και μόνο επειδή έχουν κάποιες ατέλειες επάνω τους. Υπάρχει όμως και μία δεύτερη και πιο φθηνή μέθοδος για αυτό το σκοπό.

Σε πολλά καταστήματα μπορούμε να βρούμε διάφορες πάστες επιδιόρθωσης επίπλων. Αυτοί οι... στόκοι έχουν δημιουργηθεί ακριβώς για αυτή τη δουλειά και είναι κατάλληλοι για την επιδιόρθωση αντικειμένων, είτε αυτά είναι ξύλινα (έπιπλα) είτε πλαστικά. Όπως λοιπόν στοκάρουμε μία τρύπα στον τοίχο του σπιτιού, το ίδιο πράγμα μπορούμε να κάνουμε με το μοντέλο μας, βάζοντας αυτή την πάστα στα σημεία που χρειάζεται και αφήνοντάς τη να στεγνώσει. Δε χρειάζεται μάλιστα να είμαστε και πολύ προσεκτικοί, καθώς στη συνέχεια θα έρθει η φάση της λείανσης, με την οποία θα διορθωθούν οι ατέλειες που έχουμε δημιουργήσει.

Διαφήμιση

Δεύτερη φάση: Λείανση (sanding)

Αφού τελειώσουμε λοιπόν με το γέμισμα, πρέπει να λειάνουμε τις στρώσεις που έχει δημιουργήσει ο εκτυπωτής στο αντικείμενό μας. Ο πιο απλός τρόπος για να γίνει αυτό είναι τρίβοντας το μοντέλο μας με γυαλόχαρτο, το οποίο μπορούμε να βρούμε σε χαρτί ή σε σφουγγάρι. Το γυαλόχαρτο διαθέτει διαβαθμίσεις, το λεγόμενο "grit" και για την περίπτωσή μας θα χρειαστούμε διάφορα κομμάτια από grit 200 έως grit 3000. Ξεκινάμε τρίβοντας το αντικείμενό μας με το χαμηλότερο grit για να φύγουν τα χοντρά κομμάτια και τα μεγάλα εξογκώματα, όπως για παράδειγμα τα απομεινάρια από τα στηρίγματα που συνηθίζουμε να βάζουμε στα μοντέλα μας και συνεχίζουμε με το υψηλότερο για να τελειοποιήσουμε τις λεπτομέρειες.

Σημαντικό είναι κατά τη διάρκεια της διαδικασίας να φοράμε μάσκα για να μην εισπνεύσουμε τη σκόνη που παράγεται από το τρίψιμο, αλλά υπάρχει τρόπος να την περιορίσουμε. Χρησιμοποιώντας το σφουγγάρι-γυαλόχαρτο, το οποίο είναι γενικά πιο εύκολο στη χρήση, το βουτάμε σε ένα κουβά με νερό ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Έτσι η σκόνη κολλάει επάνω του και παράλληλα το ξεπλένουμε στο νερό για να επαναφέρουμε την... πρόσφυση που θέλουμε.

Για όσους θέλουν μία πιο σοβαρή αλλά και ξεκούραστη λύση υπάρχει το dremel, μία ηλεκτρική συσκευή η οποία φέρει διάφορες περιστρεφόμενες κεφαλές, μεταξύ των οποίων και γυαλόχαρτο. Η διαδικασία με το dremel είναι σαφώς πιο ξεκούραστη και με τη βοήθεια των πολλών κεφαλών του μπορείς να λειάνεις δυσπρόσιτα σημεία, αλλά και να κόψεις ή να γυαλίσεις τα μοντέλα σου!

Μια φθηνή πρόταση είναι αυτή αλλά όσοι δε θέλουν να κάνουν περιττά έξοδα, μπορούν να αγοράσουν μόνο τις κεφαλές του και να τις χρησιμοποιήσουν με το ηλεκτρικό τρυπάνι που έχουν ήδη στο σπίτι τους. Δεν το συνιστούμε για λόγους ασφαλείας, αλλά γίνεται.

Για όσους τέλος τυπώνουν με ABS υπάρχει και μία τρίτη λύση, ακόμη πιο εύκολη, ξεκούραστη, αλλά και επικίνδυνη! Πρόκειται για τη λείανση με ασετόν το οποίο δημιουργεί χημική αντίδραση με το μοντέλο μας και το λιώνει! Σε αυτή την περίπτωση χρησιμοποιούμε ένα αεροστεγές πλαστικό δοχείο (π.χ. τάπερ), στο οποίο τοποθετούμε φύλλα χαρτιού κουζίνας εμποτισμένα με ασετόν. Πάνω σε αυτά βάζουμε ένα αλουμινόχαρτο για να τοποθετήσουμε το μοντέλο μας, το οποίο δε θέλουμε να ακουμπάει στο χαρτί για ευνόητους λόγους. Κλείνουμε το δοχείο και περιμένουμε.

Η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει αρκετά λεπτά, ανάλογα με την ποσότητα του ασετόν που έχουμε βάλει, αλλά πρέπει να είμαστε εκεί για να παρακολουθούμε το μοντέλο μας. Ο λόγος είναι γιατί αν το αφήσουμε περισσότερη ώρα από όση πρέπει, το αντικείμενό μας θα λιώσει περισσότερο κι έτσι θα χάσει σημαντικές λεπτομέρειες της εκτύπωσης.

Αν το πετύχουμε σωστά, η διαδικασία λείανσης με ασετόν δεν είναι μόνο εύκολη και απλή, αλλά το μοντέλο μας γυαλίζει κιόλας, γλιτώνοντάς μας και από αυτό τον κόπο. Θα πρέπει όμως να προσέχουμε ιδιαίτερα, καθώς το ασετόν είναι εύφλεκτο υλικό, ενώ δεν πρέπει να το αναπνεύσουμε σε μεγάλες ποσότητες. Για αυτούς και μόνο τους λόγους, δεν μπορούμε να προτείνουμε αυτή τη διαδικασία.

Διαφήμιση

Τρίτη φάση: Βάψιμο (painting)

Τώρα που το μοντέλο μας είναι λείο και... σφριγηλό ήρθε η ώρα για την τελευταία φάση "φινιρίσματος" η οποία είναι το βάψιμο. Ως γνωστόν οι εκτυπωτές μπορούν να μας δώσουν μονόχρωμα ή δίχρωμα αντικείμενα, βάφοντάς τα όμως μπορούμε να φτιάξουμε ότι πραγματικά θέλουμε ή ότι μας ζητήσει ο πελάτης. Για τα πλαστικά μοντέλα μας η καλύτερη επιλογή είναι τα ακρυλικά χρώματα, τα χρώματα γενικής χρήσης σε σπρέι και το βερνίκι.

Αφού τελειώσουμε λοιπόν με τη λείανση, πρέπει να πλύνουμε και να στεγνώσουμε πολύ καλά τα μοντέλα μας, για να φύγουν όλα τα υπολείμματα σκόνης από πάνω τους. Χρησιμοποιούμε πρώτα ένα σπρέι primer, το οποίο είναι ένα ματ χρώμα βάσης που κάνει την επιφάνεια ακόμη πιο ομοιόμορφη, με σκοπό να "κάτσει" το χρώμα μας σωστά. Το primer βοηθάει και στο γέμισμα μικρών κενών, οπότε μπορούμε να ψεκάσουμε το αντικείμενό μας τρεις και τέσσερις φορές, μέχρι να μας ικανοποιεί οπτικά.

Αφού στεγνώσει το primer μπορούμε πλέον να βάψουμε με το πραγματικό χρώμα. Αν φτιάχνουμε αντικείμενα όπως φιγούρες για επιτραπέζια παιχνίδια, θα πρέπει να βάψουμε με ακρυλικά χρώματα και πινέλα, τα οποία μπορούμε να βρούμε σε γνωστά καταστήματα τεχνολογίας όπως το Public και το Πλαίσιο. Επιλέγουμε το βάψιμο με πινέλο όταν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε πολλά χρώματα και να βάψουμε με λεπτομέρεια, για όλες τις άλλες περιπτώσεις υπάρχουν τα σπρέι.

Αν λοιπόν φτιάχνουμε αντικείμενα όπως κοσμήματα (χρυσά ή ασημένια) ή αν θέλουμε να βάψουμε μεγάλες επιφάνειες, τότε τα σπρέι είναι ιδανικά για τη δουλειά. Σε καταστήματα όπως το Leroy Merlin μπορούμε να προμηθευτούμε χρώματα σε όλες τις αποχρώσεις, τα οποία είναι και για εξωτερικούς χώρους, αντέχουν δηλαδή στο χρόνο. Σε αντίθεση με το primer, το χρώμα το ψεκάζουμε μία με δύο φορές και σύμφωνα με τις οδηγίες χρήσης, για να μη δημιουργήσει σταγόνες επάνω στο αντικείμενό μας. Αφού τέλος στεγνώσει και αυτό, μπορούμε να περάσουμε το αντικείμενό μας και με μία στρώση βερνίκι, για να το φυλακίσουμε το χρώμα και να δώσουμε μία πιο γυαλιστερή όψη.

Εν κατακλείδι

Πολύς κόσμος πιστεύει ότι με έναν 3D printer μπορεί να κατασκευάσει αντικείμενα βιομηχανικού επιπέδου, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Αν θέλεις πραγματικά να μετατρέψεις σε επάγγελμα το 3D Printing και να φτιάξεις μοναδικά αντικείμενα για να πουλήσεις, όλη αυτή η διαδικασία είναι μονόδρομος.

Στο ακόλουθο βίντεο θα δείτε τι πραγματικά χρειάζεται για να φτιάξει κάποιος ένα ηχείο βιομηχανικού επιπέδου, με έναν 3D εκτυπωτή και τα ανάλογα ηλεκτρολογικά εξαρτήματα. Στο δεύτερο βίντεο μπορείτε επίσης να δείτε τα αποτέλεσμα που μπορεί να μας δώσει ένα καλό βάψιμο! Αξιοποιώντας λοιπόν αυτές τις δύο τεχνικές, μπορούμε όντως να μετατρέψουμε το 3D Printing σε επάγγελμα.