Net Neutrality | Από σήμερα ξεκινάει το τέλος του ελεύθερου ίντερνετ


Στο Dr. Android έχουμε ως σκοπό να αναδείξουμε τη mobile και τη smart τεχνολογία, κάνοντας κριτική, προτείνοντας έξυπνες επιλογές και βρίσκοντας λύσεις για καλύτερη χρήση. Όλα αυτά όμως δεν έχουν καμία αξία αν από το κινητό μας δεν μπορούμε να μπούμε στο ίντερνετ. Σήμερα λοιπόν οφείλουμε να κάνουμε μία παύση στην κανονική μας αρθρογραφία, για να μιλήσουμε για το net neutrality, το τέλος του οποίου φέρνει στην ουσία και το τέλος του ελεύθερου ίντερνετ.

Εδώ και αρκετούς μήνες στην Αμερική υπάρχει η συζήτηση για να καταργηθούν οι "κανόνες ουδετερότητας", κάτι που από χθες επικυρώθηκε με την ψηφοφορία του συμβουλίου FCC. Πρόκειται για μία ιστορική απόφαση που θα αλλάξει τον τρόπο που μας παρέχεται η σύνδεση στο ίντερνετ και σίγουρα θα επηρεάσει την περιήγησή μας στον ιστό και τις διάφορες υπηρεσίες. Τι είναι όμως το net neutrality και γιατί γίνεται τέτοιος ντόρος γύρω από αυτό;

Τι είναι το net neutrality;

Το ίντερνετ όπως όλοι γνωρίζουμε είναι ελεύθερο και εν μέρει δωρεάν. Για να το επισκεφτείς το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να πληρώσεις έναν πάροχο, για να σου δώσει πρόσβαση σε αυτό. Από τη στιγμή όμως που θα μπεις στο ίντερνετ, μπορείς να επισκεφτείς οποιαδήποτε σελίδα θέλεις (ακόμη και το dark web) χωρίς περιορισμούς από τον πάροχο.

Στο ίντερνετ υπάρχουν τρεις κατηγορίες συμμετεχόντων:

  1. Οι πάροχοι συνδέσεων (ISP) όπως η Cosmote, η Vodafone και η Forthnet,
  2. οι πάροχοι υπηρεσιών (Sites) όπως η Google, το Facebook, το Netflix, το Dr. Android και όλες οι σελίδες που παράγουν περιεχόμενο και τέλος
  3. οι καταναλωτές, αυτοί δηλαδή που μπαίνουν καθημερινά για να απολαύσουν το περιεχόμενο.

Μέχρι στιγμής υπάρχει μία τέλεια αρμονία μεταξύ των τριών, η οποία οφείλεται ξεκάθαρα στην ελευθερία που το διέπει. Tα site παράγουν το περιεχόμενο, γεμίζοντας τις σελίδες του με κάθε λογής υπηρεσία. Οι καταναλωτές μπαίνουν σε αυτό γιατί ενδιαφέρονται για τις υπηρεσίες και τέλος οι πάροχοι βγάζουν χρήματα προσφέροντάς μας την πρόσβαση. Πρόκειται για μία αλυσίδα, οι κρίκοι της οποίας είναι αλληλοεξαρτώμενοι. Αν δηλαδή οι ταχύτητες ή το περιεχόμενο ήταν χάλια, δε θα έμπαινε τόσος κόσμος, οπότε οι εταιρίες που ασχολούνται με αυτό δε θα έβγαζαν χρήματα.

Όλα άλλαξαν όταν οι ISP της Αμερικής αποφάσισαν πως εκτός από το να χρεώνουν τους καταναλωτές για τις συνδέσεις που τους παρέχουν, πρέπει και τα site να πληρώνουν για να παρέχονται οι υπηρεσίες τους στους καταναλωτές! Εκτός δηλαδή από την ταχύτητα της σύνδεσης, θέλουν να αποφασίζουν και για το περιεχόμενο που θα απολαμβάνουμε. Για αυτό το σκοπό δημιουργήθηκαν οι "κανόνες ουδετερότητας" (net neutrality), οι οποίοι στην ουσία προστάζουν τους ISP να αντιμετωπίζουν όλα τα site ισότιμα, κάτι που πλέον αλλάζει με την κατάργηση αυτών των κανόνων.

Από σήμερα λοιπόν οι "κανόνες ουδετερότητας" παύουν να ισχύουν και οι ISP, αρχικά της Αμερικής, έχουν τη δυνατότητα να μπλοκάρουν την πρόσβαση σε συγκεκριμένα site, να προμοτάρουν τις υπηρεσίες σελίδων που τους πληρώνουν περισσότερα χρήματα και να μειώσουν την ταχύτητα πρόσβασης σε όσα site δεν είναι στο... πελατολόγιό τους.


Διαφήμιση
Διαφήμιση

Μερικά παραδείγματα

Ας πάρουμε για παράδειγμα το Netflix. Για να απολαύσει ο καταναλωτής τις υπηρεσίες του, θα πρέπει πέραν της σύνδεσης στο ίντερνετ να πληρώσει και μία συνδρομή σε αυτό. Από εκεί και πέρα δεν έχει κανένα περιορισμό για να δει τις σειρές και τις ταινίες του.

Με το τέλος του net neutrality, οι πάροχοι μπορούν να πουν στο Netflix ότι αν δε μας πληρώσεις κάτι παραπάνω, θα ρίξουμε τις ταχύτητες για τη δική σου υπηρεσία και κατ' επέκταση θα κάνουμε χειρότερη την υπηρεσία σου για τους πελάτες σου. Μπορούν επίσης να συνάψουν για παράδειγμα συμφωνία με το ανταγωνιστικό Hulu, ούτως ώστε εκείνο να παρέχεται με καλύτερες ταχύτητες από το Netflix. Ακόμη χειρότερα μπορούν να προσφέρουν αποκλειστικά το Amazon Prime ας πούμε, μπλοκάροντας τελείως την πρόσβαση στο Netflix και του Hulu!


Το ίδιο μπορεί να συμβεί και σε μικρά site όπως το Dr. Android. Θα μπορούσε για παράδειγμα να έρθει αύριο η Cosmote και να μας πει ότι από σήμερα θέλουμε να μας πληρώνεις 20 ευρώ το μήνα, αλλιώς θα απαγορεύσουμε την πρόσβαση στη σελίδα σου σε όλους τους πελάτες μας. Οι ISP δηλαδή θα έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν σε ποιες σελίδες θα μπαίνεις και με πόση ταχύτητα.

Όταν μιλάμε για μεγέθη όπως η Google, το Facebook και το Netflix, αυτό δε θα είναι μεγάλο πρόβλημα για τους καταναλωτές, καθώς είτε θα απορροφήσουν το έξτρα κόστος, είτε θα το μετακυλήσουν σε αυτούς με μία όμως πολύ μικρή αύξηση στη συνδρομή. Τα ελεύθερα site όμως που δεν έχουν έσοδα, κυρίως γιατί όλοι χρησιμοποιούμε Ad Blocker, θα αναγκαστούν να το γυρίσουν σε συνδρομητικά μοντέλα. Στην ουσία λοιπόν μιλάμε για το τέλος του ελεύθερου και ίσως το τέλος του δωρεάν ίντερνετ.

Το net neutrality καταργήθηκε εδώ καιρό με το PirateBay

Η μεγάλη πρόβα για το τέλος του net neutrality έγινε στην ουσία με το PirateBay και τα υπόλοιπα torrent site. Τα torrent μπορεί να έγιναν γνωστά για τις πειρατικές ταινίες, αλλά είναι στην ουσία μία μέθοδος ανταλλαγής μεγάλων αρχείων μεταξύ των χρηστών. Όπως δηλαδή ανεβάζεις ένα αρχείο στο server του Dropbox, του Google Drive ή του Mediafire και στη συνέχεια δίνεις το link σε ένα φίλο σου να το κατεβάσει, με τον ίδιο τρόπο λειτουργεί και το torrent, απλά ο server είναι το PC σου.

Το PirateBay όμως και τα περισσότερα torrent site έχουν μια ιδιαιτερότητα:

Δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως παράνομα, γιατί στην πραγματικότητα δε φιλοξενούν πειρατικό περιεχόμενο!

Αυτό που κάνουν δηλαδή είναι ότι μας παρέχουν μία λίστα με link (torrent) το περιεχόμενο των οποίων δε γνωρίζουν και δε φιλοξενείται στις σελίδες τους. Στις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες λοιπόν που απαγορεύεται η πρόσβαση στο PirateBay, το net neutrality έχει πάει περίπατο εδώ και καιρό. Αν δε γίνονταν βέβαια κακή χρήση των torrent, ίσως να μην είχαμε φτάσει σε αυτό το σημείο, αλλά δε δικαιολογείται η λογική "πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι".


Τι μας επιφυλάσσει το μέλλον;

Μην περιμένετε να αλλάξει από αύριο ο τρόπος που λειτουργεί το ίντερνετ, αλλά σε βάθος χρόνου το μόνο σίγουρο είναι ότι θα γίνει ακριβότερο και πιο περιορισμένο. Ένα σενάριο είναι ότι στο μέλλον κάποιες υπηρεσίες θα είναι αποκλειστικά σε έναν πάροχο. Όπως το Star έχει τα Φιλαράκια και τα βλέπεις μόνο εκεί, όπως το God of War βγαίνει μόνο για το PlayStation, έτσι και το Netflix θα μπορούσε να παίζει μόνο αν έχεις σύνδεση στη Wind.

Ίσως στο μέλλον να αγοράζουμε υπηρεσίες από τον πάροχό μας και όχι ταχύτητες, οπότε τα speedtest δε θα έχουν και τόση αξία. Θα σου λέει δηλαδή η Forthnet ότι πέρα από το πάγιο, σου προσφέρω:

  • σύνδεση μόνο στο ελληνικό ίντερνετ με 15€ το μήνα,
  • Netflix με πλήρη ταχύτητα με 10€ το μήνα και
  • πρόσβαση στις υπηρεσίες της Google με 5€ το μήνα.


Σε όλα τα υπόλοιπα πολύ απλά δε θα μπορείς να μπεις αν δεν αλλάξεις πάροχο. Τραβηγμένο το σενάριο αλλά υπάρχουν δείγματα και σήμερα, όπως για παράδειγμα τα πακέτα Vodafone Pass που είναι στοχευμένα ανά υπηρεσία. Για να μην παρεξηγηθούμε όμως, τα πακέτα αυτά δεν παραβιάζουν το net neutrality, γιατί δεν απαγορεύουν την είσοδο σε ανταγωνιστικές υπηρεσίες.

Το σίγουρο είναι ότι θα υπάρξουν ανακατατάξεις, οι οποίες θα αλλάξουν τον τρόπο που επισκεπτόμαστε το ίντερνετ και προσωπικά αισθάνομαι ότι αυτή η αχανής έκταση πληροφοριών, ευκαιριών, υπηρεσιών και ελευθερίας, αποκτά πλέον "Όρους Χρήσης". Θλιβερό...

Σχόλια

Δείτε επίσης...

Android | Γιατί δε θα αγόραζα ποτέ smartphone της OnePlus

Φεύγω από την Google (μέρος 15) | ''Ξηλώνουμε'' τα Google apps από το Android

Ιδιωτικό απόρρητο | Το αφελές επιχείρημα του ''Δεν έχω τίποτα να κρύψω''

Docker (μέρος 7) | Στήνουμε έναν reverse proxy για τα container μας με το Traefik

Μάθε παιδί μου Linux (μέρος 11) | Δίσκοι, κατατμήσεις και σύστημα αρχείων (filesystem)

Android | Περιόρισε την παρακολούθηση των εφαρμογών και κόψε τις διαφημίσεις με το TrackerControl

Ubuntu Touch 2020 review | Μια πραγματική mobile GNU/Linux διανομή έτοιμη για καθημερινή χρήση

Απόρρητο | ''Μπερδεύουμε'' τον αλγόριθμο Google και Facebook με ψεύτικες πληροφορίες

Docker (μέρος 1) | Τι είναι και πώς το εγκαθιστούμε στον υπολογιστή μας;

Android | Βάλε στην ''απομόνωση'' τις εφαρμογές που δεν εμπιστεύεσαι με το Shelter